صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
شبکه دولتی انگلیس، بشار اسد و ایران در سوریه را بزرگ‌ترین برندگان اعلام خروج نیروهای آمریکا معرفی کرد.
سایت بی‌بی‌سی در تحلیلی نوشت: تصمیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، برای خارج کردن نیروهای کشورش از سوریه، برخی را خوشحال کرد و برخی را ناراحت، مضطرب و حتی سردرگم. بشار اسد؛ همه می‌گفتند که روزهایش به شماره افتاده و در دومینوی بهار عربی، پاییز حکومتش فرا رسیده و به زودی سقوط می‌کند. بشار اسد اما به سختی جنگید. همچنان در قدرت باقی مانده است. آن هم بعد از هفت سال جنگ.
یکی از نخستین کسانی که ممکن است از شنیدن خبر تصمیم دونالد ترامپ خوشحال شده باشد، بشار اسد است. هر چند که نیروهای نظامی آمریکا- هر قدر اندک- برای یاری به او یا سرنگونی او در سوریه حضور نداشتند.
با این حال، این نیروها دلگرمی بزرگی بودند برای کردهایی که خیلی زود از ابتدای جنگ داخلی سوریه موفق شدند کنترل بخش‌های مهمی از شمال غرب سوریه را به دست بیاورند.
اسد در این جنگ که خیلی زود موجب شده بود کنترل حدود سه چهارم کشور را از دست بدهد، آرام آرام مناطق تحت کنترل شورشیان و مخالفان را پس گرفته است. او در سال 2018 کار را در جنوب کشور یکسره کرد و حالا همه هم و غمش، مناطق شمالی است که نیمی از آن در دست کردهاست و نیمی هم توسط باقی مخالفان اداره می‌شود.
در شمال غرب نیروهای اسد گام به گام به سوی مرزهای ترکیه پیش رفته‌اند و در این مسیر پیروزی‌های خیره‌کننده‌ای به دست آورده‌اند.
در روزهای اخیر نیز به محض اعلام خبر تصمیم ترامپ برای خروج نیروهای آمریکایی از سوریه، نیروهای وفادار به بشار اسد جنوب ادلب و شمال حما را موشک‌باران کردند. این مناطق، در کنار قسمت کوچکی از گذرگاه مرزی در جنوب، آخرین بخش‌ها از خاک سوریه هستند که هنوز در کنترل مخالفان است.
حضور نیروهای نظامی آمریکایی در خاک سوریه، یکی از جدی‌ترین موانع برای بشار اسد بود.
روسیه احتمالاً برنده مهم خروج نیروهای آمریکا از سوریه است. این کشور تقریباً همزمان با ورود نظامیان آمریکایی به خاک سوریه در سال 2015، وارد این جنگ شد.
واکنش ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور این کشور نیز جز ستایش و تأیید تصمیم دونالد ترامپ نبود. او حتی تلاش نکرد که خوشحالی‌اش را پنهان کند و گفت که اگر تصمیمی برای خروج از سوریه گرفته شده، «تصمیم درستی است.»
خروج آمریکا می‌تواند نشانه روشنی باشد از عقب‌نشینی واشنگتن از سرشاخ‌شدن با رقیب دیرینه‌اش.
اما ایران در جنگ داخلی سوریه، چندین هدف موازی را دنبال کرده که همگی‌شان یک نقطه تلاقی دارند، حفظ بشار اسد در قدرت. بشار – همانند پدرش حافظ- متحد استراتژیک رژیم تهران است. به این معنا که تهران و دمشق، به واسطه دشمن مشترک (صدام حسین، اسرائیل یا آمریکا) دهه‌هاست که با هم دست دوستی دادند.
این خروج برای ایران ارزش تبلیغاتی نیز دارد، چرا که در نهایت در جنگی که در آن پتانسیل کافی برای نبرد مستقیم بین ایران و آمریکا وجود داشت، ایران در میدان باقی مانده، وفادار به متحدش و آمریکا در راه خروج است.
در کنار این پیروزی تبلیغاتی، خروج آمریکا از سوریه می‌تواند یکی از مشکلات بزرگ تهران را نیز حل کند؛ راه ارتباطی با حزب‌الله لبنان برای ارسال کمک‌های مختلف از جمله سلاح و حتی موشک. این راه در حال حاضر از دو گذرگاه اصلی با سد آمریکا روبه‌رو است. یکی در مسیر استراتژیک شهر القائم (در عراق) به شهر ابوکمال (در سوریه) و دیگری در گذرگاه الولید.
هرچند که هنوز خروج این گروه قطعی نیست، اما اگر این اتفاق بیفتد و کنترل این جاده نیز به دست طرفداران اسد یا شبه نظامیان وابسته به ایران بیفتد، امتیاز ویژه‌ای نصیب تهران خواهد شد. شاید دلایلی از این دست بود که تنها سه ماه پیش جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا گفت تا زمانی که ایران در سوریه فعال است، آمریکا از سوریه خارج نخواهد شد؛ اظهارنظری که ظاهراً اهمیتی برای دونالد ترامپ نداشته و نتوانسته بر رئیس‌جمهور آمریکا اثری بگذارد.
