گر عارف حق بينی،چشم از همه بر هم زن

گر عارف حق بينی،چشم از همه بر هم زن
چون دل به يکی دادی، آتش به دو عالم زن

هم چشم تماشا را بر روی نکو بگشا
هم دست تمنا را بر گيسوی پر خم زن

هم نکته ی وحدت را با شاهد يکتاگو
هم بانگ اناالحق را بر دار معظم زن

گر تکيه دهی وقتی، بر تخت سليمان ده
ور پنجه زنی روزی، در پنجه رستم زن

گر دردی از او بردی صد خنده به درمان کن
ور زخمی از او خوردی صد طعنه به مرهم زن

چون ساقی رندانی، می با لب خندان خور
چون مطرب مستانی نی با دل خرم زن

فروغی بسطامی