سیر تا اربعین; گام بیست و هفتم از سیر دوم

خداوندا !
رفاه و رفاه‌زدگی مسائل را از زندگی ما انسان‌ها پاک می‌کنند. مشکلات تنگ‌تر ما را در بر می‌گیرند.
زندگی بدون مسئله ممکن نیست.
پرسش همچون کلیدی درهای آینده را می‌گشاید و مسیریست که ما را به پیشروی می‌خواند.
اما مشکلات سرعت گیرهایی هستند که باید از آن عبور کرد.
کمیل بن زیاد، مسئله درک حقیقت را داشت که به پیشگاه مولا (ع) عرضه کرد.
او با تکرار پرسش خود و پاسخ مولا، پله پله جلو رفت تاجایی که حضرت فرمودند؛
«چراغ را خاموش کن که خورشید طلوع کرد.» اینگونه است که حل مسئله به کشف حقیقت می‌انجامد.
حجاب‌ها کنار می رود و آیات الهی همچون چراغ‌هایی در مسیر، راه را از چاه منفک می‌کنند.
انسان بدون مسئله، مجسمه زرین یادبودی است که توان حرکت و رشد ندارد.
تصویری است که روح ندارد حتی اگر به زیباترین شکل زینت داده شود.
یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ، قَوِّ عَلى‏ خِدْمَتِکَ جَوارِحى‏، وَاشْدُدْ عَلَى الْعَزیمَةِ جَوانِحى‏، وَهَبْ لِىَ الْجِدَّ فى‏ خَشْیَتِکَ، وَالدَّوامَ فِى الْإِتِّصالِ بِخِدْمَتِکَ، …
(یا رب! بر اعضا و جوارح ما نیرو خدمت عطا کن و دل‌هامان را برای بازگشت به سویت محکم گردان) “فرازی از دعای کمیل”
پروردگارا ! چگونگی بندگی و داشتن رضوان تو مسئله ما از ازل تا ابد است، مَپسند که از ضمیرمان پاک شود.