سیر تا اربعین; گام هفدهم از سیر دوم

هر موجودی بر مداری از نظام خلقت قرار داده شده است .
اما ما انسان‌ها ابتدا به ساکن، بر سطح زمین نشانده شدیم.
زمانی که مَلکی در آسمان هفتم خلق شد، یا موجودی بر آسمان دیگر قرار گرفت،
حرکت، جزئی از جبر وجودی‌اش مقرر شد.
ده میلیارد سال هم که بگذرد، همان‌جا مشغول انجام وظیفه‌است.
اما مای انسان از ابتدای خلقت، مجاز به جابجایی و حرکت، منوط به رفتار شدیم.
این در حالیست که حیوانات تا آخر عمرشان در همان سطحی هستند که قرار داده شده‌اند.
اشیاء خود به خود جابجا نمی‌شوند. اما انسان می‌تواند تا اوج آسمان هفتم بالا رود،
یا حتی با کفر جابجا شود. از سطح زمین سقوط کند و در تاریکی محض فرو رود.
هدایت همانند بالابری است که انسان می‌تواند به تبع آن در درجات خلقت جابجا شود.
عاشورا روز سفر است. پایانه‌ای است که مسیر مسافران را در عمق و ارتفاع مشخص می‌کند.
مکانی که در زمان حرکت کرده و مسافران را در هر برهه تفکیک می‌کند.
ای امام !
عاشورا روز شماست و معیاری معتبر برای تشخیص سِره از ناسِره ،
ما را افتاده مَپسند ای دستگیر!