صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
آقای ظریف حرف های تلخی زد که از دید من مهم تر از تصویب CFT در مجلس است. جمهوری اسلامی بزرگ تر از مجلس است و ما از انتهای کار چندان نگرانی نداریم ولی برخی اعتراف ها را فقط در چنین موقعیتی می توان از زبان آقایان شنید. آقای ظریف می گوید اگر برجام به نفع ایران نبود امریکا از آن خارج نمی شد، اما نمی گوید امریکا از برجام خارج نشد به این دلیل که برجام را بد می دانست بلکه از برجام خارج شد به این دلیل که آن را کم می دانست. امریکا به دنبال بزرگ تر کردن برجام است نه منتفی کردن آن. همه امید بارها اظهارشده امریکا این است که به اتکای آقایان، برجامی تدوین کند که علاوه بر برنامه هسته ای، برنامه موشکی و منطقه ای را هم در بر بگیرد. بدتر از این، آقای ظریف گفته نه من نه رییس جمهور تضمین نمی دهیم تصویب CFT در ایران مشکلات ما را حل کند اما تضمین می دهیم که اگر چنین نکنیم امریکا مشکلات بیشتری برای ما ایجاد خواهد کرد! سوال خیلی ساده این است: شما مسئول رفع نگرانی ها و بهانه های امریکا هستید یا حل مشکلات ملت ایران؟ و اساسا آنجا کجاست که که باید بهانه های امریکا را به سقف کوبید و جلوی آن ایستاد؟ جمله خوشمزه تر آقای ظریف این است که روسیه و چین هم به ما گفته اند اگر FATF را تصویب نکنید نمی توانیم با شما کار کنیم. هیچ خوب نیست که وزیر خارجه مملکت اینگونه علیه کشور خودش عملیات روانی کند. حداکثر چیزی که روسیه و چین ممکن است گفته باشند این است که سعی کنید به بیانیه عمومی برنگردید و اقدامات محدودکننده علیه تان اعمال نشود. این، صرفا با کسب یک رای منفی در جلسه عمومی FATF و شکستن اجماع میسر بود و نیازی به باجی به بزرگی CFT نداشت. نهایتا هم روشن شد همانطور که گفته بودیم همه چیز زیر سر قولی است که نهانی به اروپا داده اند. در این باره هم سخن خواهیم گفت.
