مسافر

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدّارُ اْلآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ    (الأنعام 32)

دنیا زیباست ولی با تمام فریبندگی هایش، با تمام جلوه های ظاهریش، لهو و لعبی بیش نیست!

می شود دنیا را زیبا دید و در آن به غفلت روزگار نگذراند!

چگونه ؟

خداوند در این آیه راهکار ارائه می دهد:

 برای کسانیکه اهل تقوی و پرهیزگاری هستند زندگی اخروی بهتر است! آیا تعقل نمی کنید؟

وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقينَ             البقرة 194

لکِنِ الَّذينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا اْلأَنْهارُ خالِدينَ فيها نُزُلاً مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ ما عِنْدَ اللّهِ خَيْرٌ للأبْرارِ 

کسانیکه تقوای الهی دارند و دنیا را حریم خدا می دانند در این حریم از هر آنچه پروردگار بیزار است دوری گزیده و دنبال جلب رضایت اومی باشند، خدا با ایشان است، لذا از تقرب به پروردگارشان بهره ها می برند.   آل عمران 198 

ولی آنکه  عالم را حرم اهل بیت ^ع (مربیان عالم) نیز می داند ، خداوند راه بهره مندی از یک سری نعمات و ثمرات خاص را برایش می گشاید…

شخص مقید به تقوای ولایی بخاطر حب ولیّ، و به احترام ولیّ، کارهایی را انجام داده

و از کارهایی می پرهیزد!

لذا خداوند به این افراد اجازه ورود به بخش خصوصی حریم الله را عطا می کند

که همانا بیت اهل بیت ^ع است

  في بُيُوتٍ أَذِنَ اللّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْکَرَ فيهَا اسْمُهُ …. النور 36

در این بیوت خداوند اِذن ارتفاع گرفتن می دهد و شخص از ذکر اسم الله بهره مند می شود!

 اسم الله، اهل بیت ^ع هستند!

بنابر این، راهِ اینگونه مرتفع شدن فقط به روی کسانی باز است که اجازه ورود به بیت اهل بیت ^ع را یافته و به ایشان به عنوان ولی اعتقاد دارند…

 خوش به حال ما شیعیان!

اینجاست که شیعه بودن بعنوان نعمت عظیم الهی جای حمد فراوان دارد…

دنیا چقدر زیباست!

زیباست وقتی صبح هنگام از جای برمی خیزی ، سجاده ات را پهن میکنی، اذان و اقامه می گویی،

و به یکتایی پروردگارت شهادت می دهی!

سپس به عبد بودنت، و رسالت پیامبرت ص، و ولیّ بودنِ امیرالمؤمنین علی ع…

اینگونه ایمانیاتت، آنچه را که در اولین صحنه پس از مرگت باید راجع بدان پاسخ گو باشی، مرور می کنی؛

با مرور و محکم شدن ایمانیات، نوبت به عمل صالح می رسد!

زیرا در قرآن هم هرجا از ایمانیات صحبت شده، بعد از آن، عمل صالح در قبال آن، مورد توجه خداست! پس شتاب می ورزی تا ایمانیاتت بی عمل نماند، و رفتاری مناسب، در حریم الهی در پیش می گیری! شتاب می کنی به نماز، به راهی که خداوند در آن برای تو رستگاری قرار داده است!

می شتابی بسوی بهترین عمل!

بهترین عمل نمی تواند نماز باشد!

زیرا خداوند قبل از آن توصیه به صلاه نموده است!

انگار این جملاتِ به ظاهر ساده، ارتباط عجیبی باهم دارند!

شهادت به الله می دهی و به نماز می ایستی:

 اشهد ان لا اله الا الله ……… حیّ علی الصّلوه

شهادت به رسول خدا می دهی و پا در راه رستگاری می گذاری:

 اشهد انّ محمّدا رسول الله…… حی علی الفلاح

الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ اْلأُمِّيَّ ……..

فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ   الأعراف 157   

طبق این آیه کسانیکه از رسول خدا و نوری که همراه اوست تبعیت می کنند رستگار می شوند!

حال شهادت به ولایت امیر المؤمنین علی علیه السلام  می دهی و گام بسوی بهترین عمل بر میداری که تبعیت از اوست به عنوانِ کسیکه خدا او را ولیّ و امیر تو قرار داده:

 اشهد ان علیّا ولیّ الله ….. حی علی خیر العمل

با ورود به بیت ایشان و با ذکر ایشان در صلاه، نماز تو اقامه می شود!  قد قامت الصلاه!

چقدر زیباست! نماز را تو نمی توانی اقامه کنی!

حال که ایمانیاتت را محکم نمودی و در قبال هرکدام از مفاد آن رفتار صحیح و مد نظر خدا را ارائه نمودی، نمازت اقامه می شود:

در حریم ولیّ، در بیت ولیّ، در محضرِ ولیّ و در همراهی ایشان!

نمازِ بی ولایِ او                عبادتی است بی وضو!

انگار نماز بی او ، توفیق اقامه شدن نمی یابد!

حال در حالیکه در تمام مدت اذان و اقامه انتظار نور آسمانی ولیّ خدا را کشیده ای،

 بسم الله الرحمن الرحیم می گویی و به نماز ورود می کنی…

خداوند انتظار تو را برآورده می کند:

نور می آید، دست تو را می گیرد و با خود می برد!

می برد به بهشت نماز، همراه نور می روی …

الحمد لله رب العالمین

حمد خدا را به جای می آوری که تورا از کسانی قرار داده که به ولایت ولیّ او ایمان داری،

خدایا چگونه برای چنین نعمتی می توان حمد تو را به جای آورد؟
شکر که ما را از مشایعت کنندگان امیر المؤمنین^ع قرار دادی !

بهره ای که مختص عده ای قلیل است!

قرار دادن کسی که دست تو را بگیرد از ظلمات نجاتت دهد و بسوی نور رهنمونت باشد

از رحمت خدا سرچشمه می گیرد!

او الرّحمن الرّحیم است!

او تو را در تاریکی شب دنیا تنها رها نکرده است!

مالک یوم الدّین وحشت در دلت می اندازد، ولی وقتی حس می کنی دست در دست او داری،

آرام می شوی! و می دانی کسیکه عبد است، در روز قیامت خوف و حزن ندارد…

پس می خواهی که تورا از عباد خود قرار دهد!

و چون سخت است و عبد بودن از تویِ کوچک بر نمی آید، از خودش یاری می جویی:

ایّاک نعبد و ایّاک نستعین

صراط المستقیم، خود ولیّ خداست!

پس طلب می کنی: همیشه همراه او باشی و از او حتی برای لحظه ای جدا نشوی!

زیرا او تو را با خود به راهی می برد که پر از نعمات الهی است…

صراط الذین انعمت علیهم

و نمی گذارد دست خالی و بی بهره باز گردی!

وقتی دستانت پر از نعمات و ثمرات باشد، هم خود کیف می کنی، و هم از آن انفاق می کنی!

الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ … البقره 3  

اکنون با دقت بیشتری به این آیه نگاه می کنی:

ایمان به غیب، ایمان به حقایقی که هست و از دید تو پنهان است…

یکی از این غیبیات، وجود خداست، یکی وجود ولی آخرالزمان ^عج است، یکی………..

خداوند راه ثمره بردن در نماز و انفاق را برای کسانی قرار داده که بدانچه نمی بینند ایمان دارند

بر حسب اعتقاد و توکلشان به پروردگارشان!

چقدر زیبا! در این دنیا که در لیل شب گیر افتاده ای، و به دلیل کمبود نور خیلی از حقایق را متوجه نمی شوی، و نفسی بازیگوش داری که دوست دارد عمر به لهو لعب بگذراند و غافل باشد…

خدا سفر نماز را برایت قرار داده است! سفری از عمق تاریکی به سوی نور!

اجازه داده پنج بار در طی شبانه روز خود را از فریبندگی های دنیا برهانی…

با وضو خود را طاهر نمایی…

و برای این سفر نورانی آماده شوی…

درمحضر الله بایستی و انتظار نور را بکشی…

نور به دنبال تو می آید، دستت را می گیرد و تو را باخود به خانه اش میبرد،

به آن سرزمینی که نور علی نور است،

که در آن نه تنها دستانت، بلکه جیب هایت را هم پر از نعمات می کند…

حال وقت داری تا سفر بعدی، هم خود بهره ببری و هم به دیگران انفاق کنی!

و باز انتظار سفر دیگری را در دل بپرورانی…

انتخاب با خود ماست!

می توانیم این دنیا را سرای دائمی خود فرض نماییم و در آن به مظاهر پرداخته و به لهو و لعب مشغول شویم…

می توانیم مسافر باشیم، مسافری همواره منتظر، مسافری که منتظر نور است ، منتظر است تا نور بیاید و او را از ظلمات برهاند و با خود به عالم نور ببرد…

اللّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ…    البقره 257 

الحمد لله رب العالمین