قطره ای از علم آقای ما امروزه شگفت انگيزترين علم بشر است

عمر با جمعی از صحابه به طلب علي شتافتند. او را در باغی دیدند که زیرجامه ‏ای کوتاه در بر دارد و به شخم زدن زمین مشغول است و این آیه شریفه را تلاوت می‏کند: “ایحسب الانسان ان یترک سدی الم یک نطفة من منی یمنی ثمّ کان علقة فخلق فسوی” و اشک از دیدگان مبارکش جاری است. صحابه از گریه علی علیه السلام به گریه درآمدند. پس حضرت ساکت شد و سوال کرد که برای چه بدین جا آمده اید؟ عمر گفت: یا ابا الحسن! دو زن بر سر پسری و دختری نزاع دارند و هر یک می‏گویند پسر از آن من است و دختر از آن تو است ما در حلّ این مشکل بیچاره شدیم. حضرت دست برد و پر کاهی را برداشت و فرمود: جواب این مساله از برداشتن این پر کاه آسان ‏تر است. فرمان بده تا هر کدام از آن دو زن شیر خود را در ظرفی بدوشند. هر کدام از دو شیر که سنگین‏ تر است پسر از آن صاحب همان شیر است، خداوند متعال می‏فرماید: للذکر مثل حظ الاثیین.
عمر دست خود را برهم زد و گفت: به خدا قسم خداوند متعال تو را اراده کرده ولی قوم تو را نخواسته ‏اند. حضرت فرمود: یا ابا حفص! آرام باش و صوت خود را از اینجا و آنجا کوتاه کن، ” انّ یوم الفصل کان میقاتا “. راوی گوید: عمر مراجعت کرد در حالی که گویی صورت او را قیراندود کرده بودند از فرط حزن و اندوه.
📄المناقب ابن شهرآشوب ج۲ ص۳۱
📄شرح نهج البلاغه ج۱۲ ص۷۹