سیر تا اربعین; گام چهارم از سیر دوم

خداوندا!
تصور ما از رضوان، تصویر ناچیزی از پاداش بود که در کربلا با خون تطهیر شد.
کاروان به آسمان رجعت کرد و “وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ”.
و چنان شد که چشم هیچ ظالمی اجازه رؤیت نداشت.
چون آنان “الَّذينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ” بودند و “اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللَّهِ” را برگزیدند.آل عمران174 
زمین غرق خون بود و آسمان غرق نور.
کربلا بهانه بود برای پرواز …
و چه چشم‌ها که در تاریکی دل‌هاشان به بصیرت ره نیافتند و تنها فهم در خون نشاندند.
غافل از آنکه پرنده به خانه، به بیت المأوا، به آسمان پرید
خدایا! رضوان، بساط رضایت توست که از کربلا می‌گذرد،
نه باغ‌های پر انعام که در محاسبات ما جلوه می‌کند.
ای مهربان¬ترین مهربانان!
ما را همچون کاروان حسین(ع) بر بساطِ رضایت خود مقیم گردان و از بازار جلوه‌گری‌ها برهان.
آمین یا رب العالمین

serateeshgh.com