صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
تومترو نشستی رو صندلی..
یه خانم یا آقایی میاد رو به روی شما می ایسته..
شما بلند میشی و جاتو میدی بهش…
از این کار میتونی اهداف مختلفی داشته باشی…
حالا یا مبارزه با هوای نفس
یا خدمت به خلق الله…
خادمی عباد الله…
خانم یا آقایی که جاتو دادی بهش از این لطف شما احساس شرمندگی میکنن…
شرمنده میشن وقتی میبینن شما ایستادی و اون جای شما نشسته…
خودشو به شما مدیون میدونه و هی تشکر میکنه….
رفقا..
خیییلی وقته …
شهدا جاشونو دادن که
ما بشینیم…
نه…”جاشونو” ندادن ما بشینیم
“جونشونو”دادن ما بایستیم
ما چیکار میکنیم؟
مگه خدا نگفته” ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا”؟!
حواسمون هست؟!
داریم جلوی چشم کسانی که جونشونو بخاطر ما دادن گناه میکنیم…
ببخشید ای شهید
که بجای راهت راحتی را انتخاب کردیم
